İplik Fabrikasında İşçilikten Köy Öğretmenliğine: Türk Sinemasının Yaşayan Efsanesinin Sinema Üzere Hayatı

  • 11 Kas 2025 10:00
  • Güncelleme: 11 Kas 2025
    3 dk. Okuma Süresi

Önce iplik fabrikasında tezgahın başında ter döken, sonra Doğu’nun ayazında çocuklara harfleri sevdiren bir genç adam düşünün…Yıllar geçiyor, birebir adamı bu kere sinema salonlarında alkışlarken buluyoruz. Şener Şen’in yolu, tıpkı oynadığı sinemalar üzere emekle, sabırla ve ‘film gibi’ dediğimiz çeşitten bir seyahat.

26 Aralık 1941’de Adana’da dünyaya geliyor. Babası Ali Şen, o periyot marangoz; yıllar sonra Yeşilçam’ın unutulmayan yüzlerinden biri olacak.

Ama Şener Şen’in mesleği şanslı ailelerde doğup, gözünü sette açanlar kadar kolay inşaa edilmemiş. Lisede sınıfta kalıyor, okulu bırakıp çalışmak zorunda kalıyor. Bir devir meskenin bütçesine katkıda bulunmak için iplik fabrikasında emekçi olarak çalışıyor.

Sonra tekrar okula dönüyor, diplomasını alıyor ve o yılların öğretmen açığı sayesinde Anadolu’ya atanıyor.

1964-66 ortasında Muş’un küçük bir köy okulunda, sobanın sıkıntı yandığı, nefesin buhar olduğu günlerde çocuklara okuma yazma öğreten genç bir öğretmen oluyor Şener Şen.

İstanbul’a döndüğünde sahne hevesi ağır basıyor. Kent Tiyatroları’nda, radyo oyunlarında küçük roller alıyor.

Ama tiyatro o günlerin ekonomik kurallarında meskeni geçindirmeye yetmeyince sinemaya geçiyor.Tiyatrodaki birinci yılları, bugünden bakınca “Şu gerideki Şener Şen değil mi?” dedirtecek tipten küçük rollerle dolu. Bazen bir arbede sahnesinde, bazen art planda dans eden biri… Beş yıl bu türlü geçiyor.

Ta ki Ertem Eğilmez’in takımına girip Hababam Sınıfı’nda disiplin meczubu vücut eğitimi öğretmeniyle parlayana kadar.

O rolle birlikte Kemal Sunal’la kurduğu o meşhur ikili, Yeşilçam’ın altın periyodunu başlatıyor: Süt Kardeşler, Tosun Paşa, Kibar Feyzo, Çöpçüler Hükümdarı, Davaro…Türkiye’nin jenerasyon kuşak ezbere bildiği sinemalarda artık bir Şener Şen dokunuşu oluyor.

Ama onu yalnızca “kurnaz esnaf” ya da “üçkağıtçı” tiplemeleriyle anmak istemeyen biri var: kendisi.

1980’lerin ortasında risk alıyor, istikametini değiştiriyor. Namuslu ile birinci sefer başrolü üstleniyor. Akabinde gelen Züğürt Ağa, Milyarder, Muhsin Bey gibi sinemalar, Türk sinemasının en özel karakterlerini ikram ediyor bize.Hepsinde ortak bir şey var: Şener Şen’in canlandırdığı beşerler yanılgı yapıyor, yanılıyor, üzülüyor lakin daima çok tanıdık, çok bizden.

1990’larla birlikte Türk sineması tekrar salonları doldururken, tekrar o var sahnede.

Yavuz Turgul’un yazıp yönettiği Eşkıya, devrin rekor seyirci sayılarına ulaşıyor. Ardından Gönül Yarası, Kabadayı, Av Mevsimi geliyor.Usta oyunculuğunu sayısız kere ekranlarda kanıtlayan isim İkinci Bahar gibi televizyon tarihine geçmiş bir diziyi de arkasında bırakıyor.

Bugün 80’lerinin üzerinde olmasına karşın hala “yaşayan efsane” diye anılmasının nedeni belirli: Şener Şen’in yolu tesadüflerle değil, kat kat bir emekle örülmüş.

Fabrika işçiliğinden öğretmenliğe, tiyatrodan sinemaya…Her basamak alın teriyle çıkılmış.

Bazı oyuncular sinema çeker, kimileriyse bir ülkenin hafızasında yer açar.Şener Şen’in nerede olduğu ise sanıyoruz ki herkes için açık…

Bir Yorum Yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Benzer Yazılar