UNESCO Dünya Mirası Listesi'nde 'tarihin sıfır noktası' olarak nitelendirilen Göbeklitepe, 30 yıldır süren kazı çalışmalarıyla...
Ulu Lider Mustafa Kemal Atatürk, 10 Kasım 1938’de ebediyete uğurlandığında bütün bir ülke yasa boğulmuştu. O gün yalnızca Türkiye değil, dünyanın dört bir yanındaki beşerler da derin bir hüzne kapıldı. Onun vücudunun toprağa karışacağı lakin fikirlerinin sonsuza kadar yaşayacağına herkes inanıyordu.
Cenazesi İstanbul’dan Ankara’ya taşınırken gözyaşlarıyla dolu kalabalıklar yolları doldurmuştu. Ancak bu vedayı tarihe kazıyan asıl an, Karaköy semalarında yaşanan o düğme öyküsüydü…
Atatürk’ün vefatından 9 gün sonra 19 Kasım 1938 sabahı, Dolmabahçe Sarayı’ndan alınan Atatürk’ün naaşı halkın sevgi seli ortasında Karaköy’e ulaştı.
Herkes ağlıyor, her pencere, her dükkan gözyaşına tanıklık ediyordu. Tam o anda kalabalığın içinden ‘Çıt! Çıt! Çıt!’ sesleri duyulmaya başladı. Gökyüzünden rengarenk düğmeler yağıyordu.
Sunay Akın’ın yıllar sonra anlattığı üzere, o gün Karaköy’deki dükkanların pencerelerinden rengârenk düğmeler tabutun üzerine düşüyordu. Bu sahneye şahit olanlar ne olduğunu anlamaya çalışırken bir anda herkesin gözü gökyüzüne çevrilmişti. Türk bayrağına sarılı tabutun üzerine yağan düğmeler, aslında sevgi sözüydü…
Atatürk’ün cenaze korteji ilerlerken Karaköy’deki Yahudi vatandaşlar, kendi inançlarına nazaran bir yas geleneğini yerine getiriyordu.
Yahudilikte ‘Keriya’ ismi verilen gelenek, derin bir acıyı söz etmenin sembolüydü. Bir yakını vefat eden kişi, ‘Ben senden sonra eksiğim’ demek için gömleğinin yahut ceketinin bir modülünü koparır. Koparılan kesim bazen bir kumaş olur, bazen de bir düğme…
İşte o gün, Türkiye’nin Yahudi vatandaşları Mustafa Kemal Atatürk’e son kere ‘Elveda’ derken üzerlerindeki ceket ve gömleklerin düğmelerini koparıp tabutun üzerine attı.
Her biri farklı renkte, farklı formlardaydı fakat manası tekti. Hepsi, Atatürk’e olan minnetini, hürmetini ve vefatından sonra yaşadığı eksikliği anlatmak için düğmelerini koparmıştı.
Sunay Akın’ın anlatımıyla: “Çıt! Çıt! Çıt! Düğme yağıyordu…”
Şair ve muharrir Sunay Akın, bu olayı yıllar sonra şu sözlerle anlatmıştı: ‘Atatürk’ün naaşı Karaköy’den geçerken pencerelerden ‘Çıt!’ diye sesler geldi. Çıt! Çıt! Çıt! Gökyüzünden düğmeler yağdı. Atların çektiği top otomobilinde Mustafa Kemal’in tabutu vardı ve onun üzerine rengarenk düğmeler düşüyordu.’
O anın şahitleri, Atatürk’ü uğurlayan Yahudi vatandaşların gözyaşlarını ve düğme kopararak verdikleri o manalı selamı hiç unutmadı.
O gün gökten düşen her düğme, bir milletin Atatürk’e ‘Ben senden sonra eksiğim’ deyişiydi.
Atatürk bedenen ortamızdan ayrıldı lakin fikirleri ve prensipleri her birimizin kalbinde yaşamaya devam edecek…
Benzer Yazılar
Günümüzde sosyal medya tam zamanlı bir iş haline geldi bildiğiniz üzere. İnsanlar daha fazla takipçi...
Ankara Büyükşehir Belediyesi (ABB) Ankara Su ve Kanalizasyon İdaresi Genel Müdürlüğü (ASKİ) Spor Kulübü, Çin'in...
